Δ ρ α κ ό ν τ ε ι α

από τη σειρά "Τερατουργήματα

 

​​​

 

Γνωρίζουμε την έκφραση «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη». Ίσως γιατί το θεριό είναι πλασμένο από ψέματα. Ο δράκοντας αυτός έχει καρφωμένο ένα ξύλινο μανδύα επάνω του ώστε να φαντάζει τεράστιος και στιβαρός. Από τις πληγές αναβλύζει το ψέμα από το οποίο είναι φτιαγμένος.

Ζει ψηλά, πάνω από τα σύννεφα του ουράνιου θόλου. Τα χέρια και τα πόδια του έχουν σαν προέκταση μυτερά μπαστούνια με τα οποία πατά επάνω στα κουφάρια που στρώνει για χαλί. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει την παντοδυναμία του, προκαλώντας το φόβο. Πολλές φορές καρφιτσώνει μια ντουζίνα από νεκρούς και τα αφήνει για καιρό σε δημόσια θέα για παραδειγματισμό. Όπου σταθεί και βρεθεί, θα τον ακούσεις να διατυμπανίζει πόσο φοβερός είναι. Τα κατορθώματα τους και τις μεγάλες επιτυχίες του. Απευθύνεται σε όλους λες και είναι δούλοι του, που πρέπει να τρέχουν συνεχώς από κάτω του σε περίπτωση που κάτι χρειαστεί. Όπου ο μανδύας δεν καλύπτει τη σάρκα του, έχει ράψει πάνω της φολίδες χρυσές. Όλα πρόσθετα και ραμμένα πάνω του, λόγω της έντονης επιθυμίας του να γίνει ένα με την ψεύτικη ιδέα που έχει πλάσει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Μασάει πολύχρωμα ζαχαρωτά που έχουν στήσει χορό γύρω από το κεφάλι του, και θολώνουν την ήδη θολωμένη όραση του. Ρουφά όλη τη γλύκα τους και μόλις τα γδύσει από τη γεύση τα κολλά πάνω του σα λάφυρο. Φορά τσίγκινο στέμμα και ακονίζει βελόνες πάνω στην τεντωμένη κλωστή που δένει τη μύτη του με τον ουρανό. Παίρνει το ψεύτικο στέμμα του και κάνει με αυτό κόλπα με τα δάχτυλα. Προκαλεί όλον τον κόσμο, πως τάχα μου είναι ο βασιλιάς του κόσμου ολάκερου.

Σα γκέμια χρησιμοποιεί τις πλεξούδες κάτι ξεπεσμένων αμαζόνων, νομίζοντας ότι έτσι δαμάζει το γυναικείο σώμα. Τους πασπαλίζει με ψίχουλα σαπισμένων συναισθημάτων, για να τραφούν μιας και θεωρεί πως οι άνθρωποι δε δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει και γλείφουν τη μπότα που τους κλωτσάει. Η μακριά του γλώσσα φτάνει μέχρι τα πέρατα του κόσμου, για να γεύεται ότι ο ναρκισσισμός του επιζητά.

Τα μόνα λουλούδια που εκτιμά είναι τα τριαντάφυλλα, των οποίων τα αγκάθια μαδάει, προσπαθώντας έτσι να μάθει ποιος τον μισεί και ποιος όχι. Καθώς τρυπιέται, το αίμα που στάζει από την πληγή του προσφέρει γαλήνη, στη βόλεψη της μάσκας του φόβου που φορά και κρύβεται από τον κόσμο.

Δράκος λέγεται, αλλά μορφή δράκου δεν έχει. Είναι λόγω του οξύμωρου της θέσης του. Ισχνός. Ένα ψέμα ντυμένο με φοβίες και απειλές που κάνει τον κόσμο να πιστεύει πως είναι ένα πλάσμα έξω από εδώ. Όσοι τον έχουν δει, προκατειλημμένοι από αυτά που έχουν ακούσει, έχουν ήδη σχηματίσει την υποταγή τους σε αυτόν. Όσοι δεν τον έχουν δει, απλά μένουν σε αυτά που έχουν ακούσει και αποφεύγουν κάθε επαφή, δίνοντας του την αύρα του αιώνιου κακού των παραμυθιών που μας μεγάλωσαν.

Δράκος.

Φουσκωμένος από τη φήμη που καλλιεργεί ο ίδιος για εκείνον, προωθεί τον εαυτό του με βροντερές κραυγές, θανατικό και απειλές. Ένας δικτάτορας με τη βούλα.

​

 

​

 

 

​